AMATÖR; Latince seven kimse kelimesinden türemiştir. 

     Sözlük anlamı ise; bir şeye hevesi olan ve onu hararetle arayan kimsedir. Sade zevki için ve bilerek bir sanat veya bir ilim ile uğraşan kimse ...

   Vala Nurettin AMATÖR    ’ ler hakkında :  

      “...ailesi zengin olduğu için mesleğinde para kazanmak kaygusuyle değil;  AMATÖR   'ler gibi çalışırdı.” demiştir.

    Mesleği olmamakla birlikte, kendini güzel sanatlara veren, gayret göstermeyen, yetkili olmayan, heveskar kişiler gibi anlamlarda, bu terim yıllarca küçümseyici bir tavırla kullanılmıştır. Halbuki; Sanat her zaman   AMATÖR bir istek ve ruhla hayat bulmuştur. Değişen ekonomik dengeler, insanların yapmaktan zevk aldıkları uğraşlarını bile; “...bundan nasıl yüksek bir gelir elde edebilirim.” düşüncesine yönlendirmiştir. HAYIR! İnsanların özgün sanat   eserleri çıkarabilmesi için, bazı baskılardan ve parasal sorunlardan uzak, kendinle baş başa bir hayat sürmesi gerekir. (Tabii bu benim düşüncem)

     XVIII. yy. da AMATÖR ’ ler çoğaldı. Fransa Krallık ve resim akademisinde “Fahri Amatörler” sınıfı meydana getirildi. Watteau ile Cont de Caylus İtalya okullarına ait çok güzel desenlere (bugün Lauvre’ de) sahip olan, maliyeci Crozat evinde desen çizdiler. Çeşitli İtalyanların evinde desenler, resimler ve gravürler yapıldı. Kimileri abecedariosu’nu dolduran Mariette gibi yazılar yazdılar, kimileri de Saint-Non gibi pitoreks yolculukları resimledi. XVIII. yy. büyük leri arasında Jean de Jullienne’i de saymak gerekir. İhtilal sıralarında Alexandre Lenoir; pek çok eseri Fransız anıtları müzesine alarak adını ölümsüzleştirdi. Vivant Denon imparatorluk çağının büyük AMATÖR’ üydü.

     Yakın zamanların AMATÖR ’ leri arasında La Caze, Concourt’lar, Duthuit, Moreau-Melaton, Camondo, Pellerin, Gachet, David-Weil, Girardin, vs... sayılabilir.