Star Wars: Story
STAR WARS: Monsterwereld

Door: R.D
Een wereld in de buitenste sectoren: het gevaar

"Terugtrekken alpha team" de helm van de stormtrooper verborg een aangezicht doordrongen met angst.
Een tiental soldaten volgde de leider, velen waren gewond en hadden gescheurde harnassen, enkelen moesten zelf ondersteund worden door hun makkers.
De Keizerlijke stormtrooper die het bevel op zich had genomen leidde z’n gezellen door vele gangen van het fort.
De overlevenden naderden hun bestemming.
"Klaar mannen wapens gereed". De leider opende een schakeldoos en drukte enkele knoppen in en voerde een paswoord in waarna een deur met het opschrift controlecentrum opende.
Een gedaante doemde op uit de schaduw.

"Niet schieten soldaten" stamelde de gedaante die zonder stoppen begon te hoesten.
"kalm, bedaar man wat is er gebeurd?" ,de man die het Rijksuniform voor officieren van de wetenschapsafdeling droeg stortte in elkaar.
Terwijl enkele soldaten systematisch de omtrek doorzochten ontfermden enkele van de soldaten zich over de man, die met z’n laatste woorden sprak: "O ramp de wezens hadden ons verrast", zijn gewonde lichaam schokte onophoudelijk en z’n verscheurde uniform kon niet langer z’n wonden verbergen, "en ik heb in paniek Heer Vader gewaarschuwd, hij zal net als ons hier sterven als hij hier naartoe komt, en dan is er nog het schip van die onschuldige familie dat hier naartoe zal komen om te kijken of ze hulp kunnen bieden, onbewust van het gevaar komen ze ons helpen" de man kuchtte weer en vervolgde " hoe kon ik zo dom zijn, god vergeef me, ik ben een idioot geweest, een idioot". "God vergeeft je" de leider van het groepje soldaten sloot de officier z’n ogen en stond recht vervolgens vroeg hij een statusrapport van de computersystemen.
De troeper die bij de hoofdcomputer stond antwoorde "geen communicatie naar buitenaf meer om maar te zwijgen van de verdedigingssystemen".
De sergeant keek naar het scherm, een Keizerlijke sterrenvernietiger was toegekomen uit hyperspeed en lanceerde een shuttle van de lambada klasse met een volledig Tie-Jager escorte.
"Darth Vader komt eraan en die burgers zijn vast al geland, we kunnen ze zelfs niet voor het gevaar waarschuwen."
Een van zijn mannen liet een angstkreet los op zijn omgeving, waarna niets dan stilte. "Nog een soldaat minder, deze experimenten hebben vast iedereen gedood en gaan nu vast achter ons of onze bezoekers aan.
De stilte en de schaduwen verborgen verschrikkingen en er was geen ontsnappen aan

Buitenste atmosfeer: de landing begint

De Lambada shuttle was begonnen met de afdaling in de atmosfeer en Vader’s escorte zwenkte af om nog een laatste maal de omgeving af te speuren waarna die terugkeerde naar Darth Vader’s vlaggeschip de IJzeren Vuist.
In de shuttle bevond zich een team ervaren elite stormtroopers, hun wit harnas en helm blonken alsof ze nieuw waren, hun blastergeweren in de aanslag.
Buiten de escorte waren er aan boord nog twee piloten, een gigantisch zwarte robot die luisterde naar de naam Pyro en de rechterhand van de Keizer, de gevreesde Darth Vader, de laatste van de Sith heren en de laatste duister Jedi. Heer Vader zat even roerloos als zijn kolossale bewaker. De helm die z’n getekende gezicht verborg was even afschrikwekkend als zijn wispelturige karakter, zijn masker maakte een hissend geluid terwijl die lucht in zijn beschadigde longen pomte, zijn zwarte mantel verborg zijn grote lichaam.
De geharde stormtroopers zaten haast even onbeweeglijk als hij, slechts enkele soldaten deden een laatste check van hun wapen. Een groentje die bij ongeluk in de escorte verzeild was geraakt keek onzeker om zich heen. De jongeling durfde niet in pyro’s vlammende ogen keken en zeker niet in Vader’s aangezicht.
Vader had mensen voor minder gedood met zijn toverkrachten die hij kreeg van de Kracht en de Duistere Kant. Hij schepte er plezier in verraders, incompetentelingen en oneerbiedigen te straffen door met de Kracht hun nek te breken, één gedachte was genoeg.
"Je vreest mij soldaat" zei een duistere stem, de jonge trooper schrok hevig en dwong zichzelf Vader in de ogen te kijken. Hoewel Vader niet zijn onzekere gezicht achter zijn helm kon zien, voelde hij angst en ander hevige gevoelens zoals haat en woede.

"Hhhheer???" stamelde de jonge recruut. "Enkele dwazen vresen mij niet, maar zolang je het Rijk dient zoals ik heb gemerkt heb je van mij niets te vrezen" Vader’s afschrikwekkende masker staarde even doordringend in de Stormtrooper z’n richting en hij vervolgde terug zijn meditatie. De jonge soldaat was blij dat hij niet langer naar dat vreselijke masker moest kijken, toch het feit dat Vader hem had aangesproken was een eer op zich, Vader bemoeide zich zelden met normale troepen misschien had Vader zelf ervoor gezorgd dat hij op deze missie zat, hij zou hem niet teleurstellen. Ergens in z’n hoofd dacht hij dat Vader wist wat hij dacht en hem gelijk gaf.

De shuttle begon te landen, Vader kwam kijken wat er aan de hand was, en als er vijanden aanwezig waren zouden ze het betreuren een deze groep aan te vallen Op een andere plaats dicht bij het controlecentrum en de Keizerlijke shuttle: gestrand

"paps hoelang blijven we hier"vroeg Karen. "het is onze plicht als Rijksburgers om hier kijken of we hulp kunnen bieden en als er gevaar is zijn we zo weer weg" antwoorde haar vader Darian Larsen. Ken keek gefascineerd naar het controlecentrum door het zijraampje op de brug van het familiescheepje. "Ik vind het niet erg hoor, dit is veel beter dan een saaie vakantie op Lursa, misschien zien we wel enkele Stormtroopers, die bewaken altijd belangrijke gebouwen zoals dit complex" zei Ken opgewonden, hij was gek op soldaten en vuurwapens waarvan hij dan ook alles wist.
Hij had zelf een At-4 Blasterpistool, die in geval van nood gebruikt mocht worden.
Zijn pa was immers verre van zo goed in het omgaan met wapens en Karen haatte ze.
"Mag ik mijn wapen nemen, pa?" vroeg hij. "Goed, gezien de situatie, we gaan buiten" Larsen opende een kluis en nam het wapen waarmee zijn zoon zo goed mee kon omgaan uit het compartiment.
Darian ging voorop, hij was er zeker van dat er geen gevaar was en had zelf geen scan van de omgeving gemaakt.
De sluisdeur van het scheepje zwiepte open en de familie stapte buiten ze had maar een deel van het noodsignaal ontvangen en wisten dus niet wat er aan de hand was, ze hadden voor het geval dat er mensen gewond waren wat eerstehulpdozen mee en reparatiemateriaal om schade aan bepaalde systemen te repareren mee. De omgeving was duister en kil, het trio stapte buiten en niets had hen voorbereid op wat ze zagen, het hele terrein lag bedekt met lichamen van geleerden, gewonde vlootsoldaten en zelfs stormtroopers.
Ze hadden een kleine ramp verwacht, enkele gewonde mensen, een technisch probleem en niet een massamoord.
Hier en daar lagen vreemde wezens er waren zwarte humanoide wezens met schubben en horens, visachtige wezens, een gemuteerde Rancor en zombieachtige misvormde mensen. Dit was vast een geheime operatie waar mutaties gemaakt werden voor militaire doeleinden.
De monsters en gedrochten waren vast ontsnapt en begonnen hun eigen meesters uit te moorden.
"Terug" Darian Larsen brak zijn zin af, een gigantische worm doemde op en verpletterde het schip. Ken trok z’n wapen uit de holster en schoot, het wapen had op de hoogste stand gestaan en zorgde voor een verschrikkelijke wonde.
De drie liepen zo snel als ze konden weg voor de worm beslistte dat ze,hij of was het een het?? wel een snack lustte.
Hier en daar doemde nog een zwarte demon op of een viswezen maar ze waren te verrast om iets tegen de mensen te ondernemen.
Toen ze bij het commandocentrum aankwamen zagen ze een groepje overlevenden vechten tegen zombiemensen en de rare demonen die ze hadden gezien. "Stormtroopers van het Rijk laten we ze helpen met hen in onze buurt hebben we een kans" riep Ken haast blij uit.
"Hij heeft gelijk Paps laten we naar hen toegaan" verklaarde Karen, hoewel dat de toon in haar stem aan walging deed denken.

Dicht bij het commandocentrum: Omsingeld en hulp komt eraan

De stormtroopers hadden zich uit het commandocentrum moeten wegtrekken door de herhaaldelijke aanvallen die hun verzwakten. Via een kleine radio hadden ze bericht ontvangen van Heer Vader dat ze buiten opgehaald zouden worden, toen ze Darth Vader wilden waarschuwen begaf de batterij het. De sergeant gaf het bevel zich geleidelijk in dubbele V-formatie terug te trekken in de richting van de burgers.
Ken had zich ondanks Larsens bezwaren in een van de rijen gezet en hielp mee de demonen op afstand te houden. Een kwartier later waren ze slechts met zes de Sergeant, een soldaat, Ken, Larsen en Karen.
Karen en Larsen hadden zich bewapend maar er kwamen steeds meer demonen opgedoken en tot overmaat van ramp werden hun gevallen strijdmakkers demonische zombie mensen. Nu waren ze verplicht tegen hun gevallen medestrijders te keren. Het groepje werd ingesloten, de monsters en zombies waren niet erg slim maar hun fysieke kwaliteiten waren superieur aan mensen en zelf deze wezens wisten wanneer ze een laatste aanval konden beginnen, de aanval kwam echter niet. De monsters werden in de rug beschoten en elke laserstraal doorboorde een geschubt lichaam. De wezens keerden zich echter tegen hun nieuwe slachtoffers, gedreven door een blinde woede vielen ze de muur van Keizerlijke soldaten aan. Plotseling hoorde men jetmotoren en een reuzachtige pikzwarte robot landde in hun midden. Hun klauwen hadden haast geen effekt op zijn stalen huid en zijn slagzwaard zorgde voor dood en verderf.
Een duistere figuur dook op uit het niets achter Ken.
Een kleine gemuteerde Agrariaan wou zijn klauwen in Ken’s rug drijven en merkte Darth Vader niet op.
Vader had zijn lichtzwaard geactiveerd en uit het handvat verscheen een gloeiende rood lemmet dat het wezen tot Ken’s verbazing in twee spleet.
Een Jedi zwaard, Ken herkende plotseling de in het zwart geklede figuur,Darth Vader, de tirannieke boodschapper van de Keizer.
"Volg me jongen" Vader gebaarde met z’n hand dat Ken hem moest volgen. Vader’s lichtzwaard baande een weg voor Ken en de andere vier overlevenden naar de veiligheid van het groepje Stormtroopers.
Met een simpele handbeweging en de kracht vlogen verschillende projectielen in de vijand hun richting.
Pyro’s lichaam werd overspoeld met mutaties en demonen, maar het leidde tot niets ze werden steeds weggeslingerd.
De jonge recruut was afgesneden van zijn eenheid maar hij vocht door ‘ik zal mijn waarde bewijzen’ Karen en haar vader kwamen hem ter hulp.
Plotseling blokeerde de recruut z’n wapen en zijn medogenlose vijanden maakten dankbaar gebruik van zijn verwaring.
Een viswezen besprong hem en nam hem bij de keel, twee andere viswezens grepen z’n arm,een soort rood duiveltje greep naar zijn keel.
De recruut, die Danha’an heette gaf niet op, z’n wapen dat terug werkte nam hij in de aanslag. De wezentjes die hem bij de arm hadden genomen werden simpelweg verpulverd door zijn wapen. Het overgebleven viswezen en het rare duiveltje hadden hem echter in een houtgreep waar hij niet uitgeraakte. Karen die onzeker was en niet goed kon mikken durfde geen schot riskeren en nam het rode duiveltje bij de nek en trok zo hard ze kon. Darian mikte zorgvuldig en schoot het wezen door het hoofd, met als gevolg dat Danha’ans glansend witte harnas onder walgelijk blauwgroen bloed kwam te zitten. Darth Vader en de Sergeant zorgden voor een tegenaanval. Ook al waren deze wezens, demonen en monstertjes veel taaier dan normale mensen en andere menselijke levensvormen, ze waren niet immuun tegen een goed georganiseerde Keizerlijke tegenaanval en de wapens van hun ‘vroegere meesters’. Darth Vader kon de Kracht enkel gebruiken om zijn zwaardbewegingen te controleren of voorwerpen te laten zweven en bewegen want de Kracht had geen effect op deze freaks, Pyro echter was haast onkwetsbaar omdat zelfs de grootste wezens z’n metalen pantser niet kon doorbreken tot hij voor de reusachtige worm kwam te staan die Darian’s schip verwoestte. Deze worm stormde op Pyro af, de kolos kon nog net de slijmerige mutatie ontwijken. Zijn huid echter gaf een stof af die schadelijk was voor droids en vertraagde Pyro. De ronde mond gevuld met ivoorwitte tanden namen de zwarte reus vast en begonnen hem te doorboren. Het wezen scheidde via zijn tandvlees of wat het ook was een verterende vloestof af die Pyro langzaam zou verteren als hij niet snel weg kon geraken. Het wezen was echter dom genoeg om in de buurt van een elektrische leiding te komen. Pyro die al z’n kracht gebruikte brak vrij en sprong opzij. Nu kwam de heer van de Sith in actie, Vader heftte z’n hand op en met een gedachte wrikte hij de leiding los en bewoog het in de richting van het wormwezen. Het gevolg was te verwachten, het wezen werd gebraden en stierf een pijnlijke dood. Het demonen leger trok terug en verspreidde zich in alle richtingen. De zombiewezens waren de laatste die men in de schaduw zag verdwijnen. Darth Vader sprak "we trekken ons terug in het centrum met de shuttle buiten bereik en waarschijnlijk vernietigd gaan we onze linie oprichten in het centrum, na 24 uur zal mijn vlaggenschip een voltallig legioen sturen omdat ze zullen weten dat er meer dan een klein probleem is" de Heer van de Sith stapte weg gevolgd door de overlevende stormtroopers. Pyro nam Ken, Darian en Karen vast en sleurde hen mee het gebouw in. Zijn mechanische stem sprak "meekomen Heer Vader wil jullie, onbekend BURGERS vast spreken".

Commandocentrum: Afwachten

"Jakkes dat spul geraakt maar niet los" Dahna’an trachte het walgelijke,gestolde bloed van zijn witte borstpantser te prutsen,met weinig succes eigenlijk want het plastoide pantser zag nog even bevlekt als daarvoor. Twee andere troopers keken niet bepaald geboeid naar het gedoe van de recruut. "Danha’an zou het helpen als je erop schoot" riep één van hen. Het 4-tal Stormtroopers dat uitrustte en geen wachtbeurt had moesten geen moeite doen om met de grap te lachen. Danha’an mummelde iets, omdat z’n gezicht achter z’n helm verborgen was zag men niet of hij het grapje serieus of niet nam.
"Oké kerels, groep één en twee moet afgelost worden dus jullie mogen hun vervangen" bulderde de Sergeant hen toe, wat een luid gemor veroorzaakte onder de troepen. Overal weerklonk een ja Sergeant, Och nee,, de Sergeant z’n naam had hij nooit aan z’n mannen gezegd en iedereen noemde hem dus maar Sergeant. "Danha’an jou moet ik nog spreken" de Sergeant zette zich neer op één van de stoelen aan het controlebord van het centrum. Naast hem was één van de piloten van de shuttle druk toetsen aan het indrukken en informatie aan het vergaren over de situatie. De andere piloot was druk bezig een machine te repareren en telkens als je een getier en gevloek hoorde wist je dat hij weer mislukt was in het verbinden van een relais of kabel. Danha’an die mee wou gaan met de anderen draaide zich en kwam voorzichtig op z’n passen teruggestapt.
"Ja,ssssSergeant"Danha’an lispelde van zenuwachtigheid, hij verwachte een uitbrander zoals ze op de Academie deden, hij was immers roekeloos geweest en had zich verwijderd van zijn groep tijdens het gevecht. Zoals verwacht kreeg hij de wind van voor.
Twee anderen hadden geprobeerd hem te hulp te komen, ze waren echter beiden vermoord toen ze halverwege de horde monsters waren.
Van de vijftien soldaten die Heer Vader hadden begeleidt waren er drie omgekomen en de enige overlevende van het oorspronkelijk garnizoen was ook niet meer in leven.
Ze waren zonder de burgers de robot en Vader met dertien slechts. Die rare mutaties waren vast van plan weer te keren en zaten misschien terug in het gebouw.

"Dat komt er van als je die smerige aanhangers van het Rijk helpt" riep Karen luidkeels, ze kookte van woede, "Nadat we ze hielpen, wat doen ze ons opsluiten, onze identiteit word in twijfel getrokken". Darian zat kalm op een soort uitklapbare halve repulsorbank "Nou, we hadden vast hetzelfde gedaan in hun plaats, ze moeten veilig spelen en trouwens zonder hun hulp waren we vast opgegeten" zei Darian kalm, hij wreef even in zijn zwarte lange haar.
"Juist, trouwens bij jouw Rebellen hadden we zelf in nog meer problemen gezeten want die krijgen waarschijnlijk nooit genoeg versterkingen om hier weg te raken.
" Ken die anders dan Karen kant voor de agressievere en technologische kant van het Rijk koos was er helemaal niet mee opgezet dat Karen de Rebellen Alliantie aan de macht wou.
"Nou het Rijk is corrupt en oorlogszuchtig, trouwens die zogezegde versterkingen komen vast nooit aan".
Darian die monteur en reparateur was begon enkele datapads te bekijken, de twee tieners kibbelden wat voort maar toen Darian z’n twee kinderen een strenge blik toewierp stopten beiden hun ruzie.
Plotseling opende de deur een stormtrooper kwamen binnen gestapt. "Ja??" Darian legde de datapad neer op de bank.
"Heer Vader heeft besloten dat Ken mee op wachtronde gaat omdat hij een scherpschutter is van de Jeugdliga en u mag Pyro helpen herstellen, hij heeft lichte schade opgelopen en u moet ook het hoofdsysteem helpen repareren. Karen die moet munitie ronddelen en batterijpakken opladen.
"Oh enne bedankt voor de hulp" Danha’an wees naar de groene vlek op z’n borstharnas.
"0 het was niks" Ken was blij dat hij iets kon doen en Darian was zeer geinteresseerd in Pyro, hij was immers Technieker en droidmonteur, Karen echter ging mee met ZEER VEEL TEGENZIN, het Rijk helpenDe deur zoefde dicht en de kamer was terug leeg.

De donkere gangen leken wel eineloos door te gaan en zolang de verlichting niet hersteld was kon niemand meer dan enkele meters voor zich zien.
Ken volgde de leider van de eenheid troopers op inspectie, omdat hij weigerde z’n naam te zeggen moest Ken steeds z’n bijnaam gebruiken, Tot nu toe was er geen enkel wezen in het complex opgemerkt.
Een van de piloten meldde via de comlink dat de Sergeant moest komen.
Ken volgde en trachtte de soldaat z’n snelle looppas bij te houden.

Toen beiden de zaal binnenkwamen keek de piloot naar het computerscherm.
Achter hem stond Darth Vader en in een hoek op een van de banken laadde Karen enkele Batterijcellen op met een diffusietransitor.
Darian bleek nog steeds Pyro te herstellen in de montagekamer naast de commandozaal waar ze zaten, hij en de robot luisterden mee via de comlink.
De piloot die het Keizerlijke Tie Jagerpiloot uniform droeg drukte nog enkele toetsen in.
Een tekst verscheen en Vader begon te spreken terwijl zijn gehandschoende vuist gewelddadig neerkwam op de tafel "de idioten, dit geheim projekt is verknalt door hun idiotiteit, de gezagvoerder en zijn luitenants hadden besloten energie weg te tappen van de veiligheidsystemen om deze dan door de circuits van het zuidelijk gebouw te jagen en enkele ontsnapte mutaties te roosteren!!!".
Vader staarde even naar het scherm en zette voort, hij begon voort te lezen "in plaats van die wezens de dood in te jagen vielen alle systemen uit, de mutaties ontsnapten en begonnen de kolonie uit te roeien, het garnizoen werd van twee zijden aangevallen, de burgers die enkele dorpen hadden gesticht begonnen in opstand te komen en de mutaties verrasten het grootste deel van het garnizoen toen die de burgers hun opmars naar het centrum wilden stoppen.
Het garnizoen werd grotendeels vermoord net als de burgers, blijkbaar zwerft er nog ergens een groep Stormtroopers rond en zijn er hier en daar nog wat Stormtroopers en Vlootsoldaten die op hun eentje proberen te overleven, allen zullen vast al gedood zijn.
De bevelhebbers zijn verdwenen en ik vermoed dat mij niet een lang leven is beschoren.
De wezen maken duizenden cocons waaruit nieuwe wezens ontstaan en die zullen binnen de 36 uur uitkomen.
Een van de gevaarlijkste wezens is de Reuzenworm, we hebben hem het vermogen gegeven om telkens als hij sterft te regenereren en weer te keren, sterker, sneller en slimmer als tervoren.
Deze wezens zijn oncontoleerbaar en kunnen het Rijk nooit helpen, ze zijn geen Biologische wapens enkel wezens recht uit de hel.
Ik raad de Keizer, Darth Vader of wie dit ook vind aan de planeet plat te bombarderen tot niets rechtstaat, of beter met het nieuwe geheime wapen dat ontwikkelt word de hele planeet opblazen.

Ik hou ermee op, ik hoor de vismensen met hun klauwen aan de deur krabben.
Binnenkort ben ik dood en opgegeten door zo’n freak.
Ik had altijd al het voorgevoel dat dit projekt zo zou aflopen. Proffesor Bares Dante" Vader zweeg en keerde zich om naar ons toe "nog vier uur en dan zijn we hier weg met de hulp van versterkingen en dan bombarderen we alles plat".

Buitenste sectie van het centrum: ze komen

"Heb je al gehoort van de nieuwe ZX-5OOOB, dat moet een snel beestje zijn"de stormtrooper zat gehurkt op de grond, "Nee, maar ze zeggen dat ie op alle vlakken superieur is aand de A-versie en de 8000.5, en de vele opties,he?" de andere soldaat die recht stond draaide zich om en trok zijn Blastergeweer uit de holster.
"Wat is er Makial?" de soldaat die hurkte stond ook recht en kwam naast zijn makker staan.
"Ik hoorde iets, misschien één van die wezens ik verwittig Vader" de soldaat zweeg een gigantische massa kwam op hem af, bijgestaan door een horde wezens.
"Schiet, schiet!!!!" beiden openden vuur, "Ze zijn te talrijk en die WORM, AAAAAH", "Makial,Malial, vuile klootzakken sterf sterf sterf sterf sterf"

De Stormtrooper stapte langzaam achteruit terwijl hij in het wildeweg schoot, Makial werd overspoeld met kleine rode duiveltjes en grote demonen ze verscheurden hem.
Tussen de menigte liepen zombies, ze droegen het uniform van officieren, burgers, Stormtroopers, de Worm was groter geworden en zijn huid leek onkwetsbaar, het wezen glibberde voort en slokte de soldaat in één keer in.
Makial stond op als een zombiewezen, z’n helm zat vol gaten en z’n harnas was gedeeltelijk verteerd.

"Interessant, zeer interessant," Darian was gefascineerd door de robot en hoewel hij hem al gerepareerd had kon hij het niet laten alles nog eens te onderzoeken.
Pyro zat neer op een bank in de ruimte, z’n zwarte kolosale lichaam was angstaanjagend en in z’n ogen leken kleine vuurtjes te branden.
Het gigantische vibro-zwaard was op z’n rug bevestigd.
Plotseling stond de robot op en trok het angstaanjagende zwaard.
"Vijand, dood, bescherm" Pyro’s geelrode ogen werden roodvlammend een teken dat hij ofwel kwaad ofwel klaar voor het vechten ofwel berserker was. Darian dacht even dat de robot hem wou doden maar toen viel het hem op dat de niet naar hem keek, maar iets dat achter hem stond in het donkerste deel van de kamer

Karen was bezig iets ineen te prutsen toen enkele Stormtroopers voorbij kwamen hollen.
Vlug trok ze een doek over haar experiment.
Vader kwam ook uit het commandostation gehold z’n mantel omsloot niet langer z’n lichaam en de talrijke toetsen en systemen die op een borstpaneel waren bevestigd kon ze nu duidelijk zien, z’n lichtzwaard hing aan z’n gordel.
"Meekomen jij" een soldaat was achter haar opgedoken met zijn blastergeweer op volle kracht.
Hij schudde zijn wapen om haar duidelijk te maken dat ze moest mee komen.

De soldaten waren op vader’s bevel in rijen gaan staan
en vuurden het ene salvo na het andere af.
Stilaan waren ze verplicht om terug te trekken.
Vader’s lichtzwaard zaaide dood en verderf onder de vijand en het rode lemmet splijtte de vijand in twee.
De massa overwelmde de gangen, de monsters waren door de onbewaakte ingang gekomen, de twee wachters waren immers gedood.
De Stormtroopers die wanhopig trachtten stand te houden hadden Darth Vader uit het oog verloren, hij was vast onder de constante vloed monstermensen, zombies en ander gespuis overwelmd en gedood.
De zombie die Makial heette vochtte zij aan zij met de losgeslagen experimenten.
De soldaten van het vroegere garnizoen en de burgers die niet opgegeten waren, vochten nu mee als zombies tegen de soldaten van Vader.
Steeds opnieuw werden de soldaten teruggedreven, Ken vocht dapper mee met de geoefende soldaten.

Iedereen verschanstte zich in het commandocentrum, doordat de wezens nog niet de deur konden inbeuken hadden men nog wat respijt.
Terwijl de soldaten hun wonden verzorgde telde de Sergeant z’n mannen.
"Nog zeven soldaten" de sergeant’s harnas vertoonde vele scheuren en hijzelf vertoonde meer dan één wonde, hij zette zich neer "en waar was Pyro, we konden hem wel gebruiken, haast iedereen is dood of gewond".
"Nu zeg je iets waar is Pyro en dan spreek ik nog niet over pa".

De soldaat die Karen had weggebracht lag dood neer, Karen grijnsde en nam haar experiment, "oh, vergat ik je te zeggen dat ik een rebellenspion ben???" ze keek nog eens naar het lijk en stapte weg met z’n wapen in de hand.

"Een van de piloot riep opgewekt dat hij het comunicatiestysteem had hersteld.
Hoopvol activeerde de sergeant de computer, ze hadden gefaald en Vader niet beschermt maar hij zou het goed maken, als de destroyer niet op tijd hulp kon sturen zou hij om een bombardement van de planeet vragen, de wezens moesten en zouden sterven. Karen kwam via een ventilatieschacht binnengekropen. "Karen, zus ik heb goed nieuws we hebben contact met de IJzeren Vuist" Ken zweeg, en de sergeant dacht sorry knul maar waarschijnlijk moet ik ons allen opofferen, even en sprak verder "spijtig genoeg is Vader dood maar". "goed dat hij dood is, Palpatine’s hielenlikkertje, ze richtte z’n wapen op Ken "sorry broer maar de Alliantie gaf me orders" even aarzelde maar toen trok ze de trekker over, een laserschot werd gelost, op het laatste ogenblik sprong de Sergeant voor ken zijn borstharnas werd doorboord en van deze afstand bood het pantser geen bescherming. "KAREN!!!!" Ken mikte naar Karen maar ze activeerde haar experiment en gooide het op de hoofdcomputer, een seconde later ontplofte die.
De deuren openden en de mutaties stroomden binnen.
De Sergeant sprak tegen Ken "Komaan knul, ga met je zus naar de reparatiekamer hiernaast en vlucht via de schacht en neem je zus mee, ze is gewoon gehersenspoelt door al die ideeen van de Alliantie over vrede, liefde , vriendschap" de man kuchtte en Ken verdween met z’n zus op z’n schouder.
Danha’an knielde bij z’n commandant die begon te spreken "je bent een dapper soldaat, en ik ben trots je gekend te hebben, ga nuuu arggl" Danha’an verdween eveneens in de kamer. Alle stormtroopers werden gruwelijk vermoord en hun leider moest deze slachting hulpeloos aanzien.
De Sergeant richtte met z’n laatste krachten en schoot een zombie neer Klios, een soldaat die hij nog had gekend.
Sergeant stierf hoe hij het altijd had gewild met het wapen in de hand, voor het Rijk.

Darian had zich achter de tafel verscholen, het wormwezen dat zich had verkleint was door één of ander buizensysteem naar binnen gekropen.
Pyro had afgewacht op de aanval van z’n tegenstander.
Het wezen veranderde en nam een menselijkere vorm aan, Horens, vier armen, benen en gigantische slagtanden, hetzelfde groene vloeistofje als tervoren druipte van z’n lichaam.
Het wezen had nog steeds een staart die wild heen en weer zwaaide.
Pyro besloot het wezen te verassen met een stormaanval hij vloog als een raket letterlijk en figuurlijk op het wezen in, Worm vloog tegen de muur, het wezen was even versuft maar herstelde snel.
Worm nam Pyro en hefte hem alsof hij een baby was en smeet hem met een titanische kracht weg.
Pyro smakte tegen een muur, het monster liep op hem af en doorboorde hem met z’n staart die een metaalbijtende stof afgaf.
Pyro, als de onverzettelijke rots die hij was gaf geen krimp, hij sloeg met z’n zwaard en beukte op het wezen in, z’n dodelijke slagen leken het wezen niet te deren en Vader’s bewaker begon de strijd te verliezen, de sterkste robot ooit werd verslagen door een freak, een losgelopen biologisch wapen dat mislukt was.
Op dat momen kwam Ken met op z’n schouders Karen en Danha’an binnen.

reparatiekamer: het einde is inzicht, een gruwelijk of goed??

Danha’an opende het vuur en schoot Pyro te hulp, Ken dook met een nog bewusteloze Karen achter een tafeltje.
Darian was blij dat z’n kinderen nog leefden "Als we terug naar huis gaan ga ik Moeder wat kunnen verklaren". Worm had Pyro ontwapend maar werd afgeleid door Danha’an’s muggesteken die z’n blaster veroorzaakten.
Het wezen was haast onoverwinnelijk en was niet eens verwond door de trooper.
Hij nam de recruut vast en begon te knijpen, de Worm lachte sadistisch maar plotseling bessefte hij dat hij een fout had begaan door de robot uit het oog te verliezen, Pyro maakte gebruik van z’n kans en nam Worm in een houtgreep.
Worm trachte los te komen, Danha’an had een thermische detonator in z’n gordel.
Terwijl de robot Worm vasthield bevestigde Danha’an de bom aan Worm’s borst.
Pyro liet los, greep de soldaat en sprong voor beschutting achter een rek, een ontploffing volgde, Worm was verdwenen en een uitgang was ontstaan.

Buitenste gebied: een shuttle naar de redding

Het vijftal vluchtte naar buiten, Pyro droeg Karen op z’n rug en hield in z’n andere hand z’n Vibrozwaard.
Plotseling hoorde ze een luid geraas, vijftien shuttles van de lambada klasse doken op uit het wolkendek, ze begonnen te landen op nog geen honderd meter van, Ken, Karen, Darian, Danha’an en de robot Pyro.
Door de opening achter hen verscheen een hele meute wezens, ze wilden bloed zien en zouden het krijgen ook.
Pyro vloog met Karen op z’n rug naar de landingsplaats.
De drie anderen liepen hun de oren van het lijf en konden zelfs zorgen voor een kleine voorsprong.
De wezens naderden razendsnel tot ze plotseling omsingeld werden door stormtroopers en hun AT-ST looptanks.
Het vijftigtal gedrochten werd totaal uitgemoord zonder dat er ook maar een Keizerlijke soldaat stierf.
Een Keizerlijke officier stapte Danha’an en het drietal "burgers" voorbij zonder hen maar één blik goed te keuren. De man ging voor Pyro staan die 2 hoofden groter was dan de man "Heer Vader waar is hij???"
Pyro’s vurige ogen werden een dof geelrood "helaas ik heb gefaald mijn meester is gestorven aan de hand van die wezens, ik raad aan dat we de planeet platbombarderen tot elk wezen en hun eieren vernietigd zijn" Pyro keek even naar een vismens dat aan z’n voeten lag in een poel blauwgroen bloed.
"Palpatine zal het erg vinden dat Vader dood is, hij had ons maar de instructie moeten geven om meer mannen te verschepen, maar ja dat verdient hij niet, een grotere escorte zou " de man greep naar z’n keel, hij stikte, de man viel levenloos neer.
"Zou wat, miezerige idioot, ik heb geen grotere escorte nodig" een gestalte stapte uit de schaduw, het was Darth Vader.

Vader’s cape en zwarte kleden waren gescheurd en hij had vele bloedende wonden, hij sloot z’n lichtzwaard en het rode lichtgevende lemmet verdween in het handvest.
"Nou Pyro, je dacht toch niet dat die vieze misbaksels me zouden hebben opgegeten" Vader draaide zich om en werd gevolgd door Pyro en twee stormtroopers.
De stormtroopers waren nog steeds wezens aan het neerschieten die hier en daar hongerig en nieuwsgierig opdoken.
De shuttle van Vader steeg op, Ken en z’n familie werden in een ander toestel gebracht dat hem in veiligheid zou brengen.
Nog geen vijf uur later was iedereen terug geevacueerd en was de stad vernietigd door de Stardestroyer’s turbolaser’s.

Proloog: Wat nog kwam

Ken zat in een wachtzaal, voor hem zat een Gamoreaan en een Dengariaans ambassadeur.
Ken probeerde een datapad te lezen maar was te zenuwachtig, waarom wou Vader hem zien, hij kreeg misschien een ereteken?
De orde van het Keizerlijk Licht?
De grote deur ging open, je mag binnenkomen zei de man die het Rijksuniform droeg.
De Gamoreaan en de ambassadeur keken hoopvol, hoopten dat het eindelijk hun beurt was .
Tevergeefs, de soldaat wenkte Ken.
In de kamer stond Darth Vader, z’n mantel verborg z’n lichaam.
Darian en Karen zaten in een hoek, Darian glimlachtte opgetogen dus het was goed nieuws.
Karen keken somber voor zich, Karen was niet gearresteerd geweest op vlak van verraad omdat Pyro en Danha’an, die ook aanwezig was, een goed woordje voor haar hadden gedaan.
Ken had Karen echter nog altijd niet vergeven dat ze hem wou doden en de Sergeant had omgebracht.
Danha’an kwam op hem afgestapt "raad eens Ken, jij bent nu officieel deel van de geheime dienst en raad eens wat wij nu gaan doen .
Het bleef heel lang stil in de kamer tot Vader sprak, Pyro was de wachtzaal binnengegaan en had zich als wachtpost voor de deur gezet.
De Gamoreaan en de ambassadeur keken haastig de andere kant op.

In de duisternis van het commandocentrum dat haast was vernietigd zwerfde iemand rond. Het was een wezen genaamd Worm en het wou wraak, wraak omdat iedereen was gedood, behalve enkele eieren die gingen uitkomen, heel binnenkort