Star Wars: Story
STAR WARS: Terugkeer naar Monsterwereld
Door: Ronald Delval


In de buurt van Monsterwereld: Rogue Squadron

Een klein groepje ruimteschepen kwamen uit de Hyperruimte toe en vlogen in de richting van de planeet der monsters.
De ruimteschepen bestonden uit een viertal transportschepen bewaakt door een eskader X-Wing jagers van de Rebellen Alliantie.
De X-Wings maakten deel uit van het Rogue Squadron geleid door de beruchte piloot Wedge Antilles...

"Oké, jongens maak jullie klaar om te landen" beval Wedge via zijn comm-systeem.
"Roger", "Yep", "Natuurlijk", "Okee kapitein" en nog veel ander bevestigingen kreeg Wedge toegeslingerd.
De snelle en behendige X-Wing splitsten zich op in 2 groepen, terwijl de logge transportschepen zich klaarmaakten om te landen.
De transportschepen daalden op een ergerlijk trage wijze neer naar het planeetoppervlak gevolgd door de eerste groep X-Wings.

Plotseling was er een lichtflits en één van de transportschepen verdween in een vlammenzee.
Antilles reageerde onmiddellijk "alle Kolonisatieschepen en X-Wings keer onmiddellijk terug, er is een ionenstorm aanwezig in de dampkring die onze sensoren niet hebben gemerkt".
Wedge Antilles was echter te laat en de kolonisatoren begonnen noodgedwongen met een noodlanding gevolgd door de overgebleven en zwaar gehavende X-Wings.
"Oh boy, dit gaat niet goed" Antilles' X-Wing draaide naar rechts en begon af te dalen in de dampkring gevolgd door een vijftal andere toestellen.

Op het planeetoppervlak: overlevenden

De X-Wing van Wedge Antilles landde nabij de wrakstukken van de kolonisatieschepen en ruimtejagers.
Wedge stapte uit de X-Wing terwijl z'n astromechdroid genaamd D3-4V het schip op mankementen nakeek.
Terwijl de resterende ruimtetuigen werden nagekeken en het kamp werd opgeslagen begonnen Wedge en enkele van z'n makkers de wrakken systematisch te doorzoeken.

De drie gecrashte X-Wings hadden hun piloten meegenomen in de dood, maar de vernielde Kolonisator kon nog wel wat overlevenden bevatten.
De Rebellen moesten regelmatig stukken puin versleuren die de gangen versperden.
Regelmatig kwamen ze enkele lijken tegen, maar geen overlevenden.
Totdat ze een kamer in het achterdeel van het schip binnengingen...

De zaklamp van Wedge scheen in het aangezicht van een jongen die uitdagend in hun richting keek.
"Hee jongens hier is nog een overlevende" riep de piloot uit en onmiddellijk kwamen enkele van zijn gezellen aanlopen.

De jongen droeg een blasterpistool in een holster aan z'n rechterheup en had een geelbruin pak vast. De jongeling had het voorwerp gewikkeld in Bantha huid en had er beschermend z'n armen rond geslagen.
"Wat is je naam jongen" vroeg Wedge terwijl hij even keek of er niet iemand anders in de kajuit zat.
"Ken, de naam is Ken" zei de jongen, "okee Ken kom maar mee" Wedge stak zijn hand uit maar Ken liep hem gewoon voorbij.
Plotseling hoorden ze een schreeuw, "Zaron blijft bij Ken en wij gaan kijken wat er aan de hand is".
"Ja maar", Wedge en de anderen waren al in één van de gangen verdwenen.
Zaron haalde zijn blasterpistool uit de holster, keek even rond en zette zich toen neer. Onbewust dat iets of iemand hem en de mysterieuse jongen gadesloeg

D3-4V, Wedge's rode astromechdroid stond naast het lijk van één van de X-Wing piloten.
"Getver", mompelde Jano die zich omdraaide en begon te kotsen.
"Het is inderdaad geen aardig zicht" verklaarde Wedge, D3-4V gaf een bevestigende pieptoon.
De man z'n oranje kledij, typisch voor X-Wing piloten was verscheurd, de arme kerel lag in een plas bloed en hij leek op meerdere plaatsen gebeten door een wild dier. "Dit lijkt me niet bepaald een goeie plek om een nieuwe basis voor de Alliantie op te richten." Zei Wedge op zijn gebruikelijke kalme toon. "Nou kapitein Antilles, nog één vraagje, als er hier iets een mens aanvalt wie zegt dat het niet zal weerkeren voordat we vertrokken zijn" vroeg Jano.
Voordat Jano zijn antwoord kreeg was het te laat een kolos kwam op het kamp van de kolonisatoren afgestormd gevolgd door enkele tientallen andere gedrochten.

Een gehandschoende hand nam Wedge bij de pols vast, het was de gestorven makker van Antilles, zijn grauwe gezicht was bedekt met gedroogd bloed en hij mompelde iets, "Sterf Antilles, we krijgen onze wraak, wraak omdat jullie mensen ons wilden uitroeien".
Toen viel de zombie aan

In het wrak van het kolonisatieschip: het is niet wat het lijkt

Onbewust van wat er buiten het wrak gebeurde slenterde Zaron door de kamer. Dat joch geeft me de kriebels, hij gedraagt zich alsof er niets aan de hand is en bovendien Zaron hoorde duidelijk stemmen, ze riepen hem op een onmenselijke onweerstaanbare wijze, Zaron, Zaron, .
De Rebellenpiloot drukte op een paneel dat aan de wand hing.
De deur schoof open en Zaron stapte de gang in "Blijf hier jongen, terwijl ik eens ga kijken wat er aan de hand is.
De man merkte niet dat Ken een klein grijs voorwerp nam.

Ken opende het toestel en drukte op een rode toets, uit het voorwerp kwam een paneel met meerdere toetsen en een klein rechthoekig scherm.
Op het scherm verscheen een zwarte helm, "heer Vader, de Rebellen zijn hier neergestort door één of ander weerfenomeen en ik vermoed dat de 'wezens' nog steeds ronddwalen op deze modderbal".
"Je hebt goed werk geleverd Ken, zodra de Rebellen zich ergens willen verschuilen, geef je het teken en de vloot zal in actie treden" sprak Darth Vader's zware stem.
"Deze keer zullen ze niet kunnen ontsnappen en de leider van deze expeditie zal in jouw handen zijn" antwoorde de jonge spion.
"Goed, ik wacht met ongeduld op je signaal" , Darth Vader's afschrikwekkende masker verdween van het scherm en Ken bleef alleen achter met z'n gedachten .

Ondertussen stapte Zaron, behoedzaam door de gangen van wat eens een kolonisatieschip was geweest.
"Zaron, Zaron, ZARON" er was iets dat hem riep.
Bij elke stap werd het geluid in zijn hoofd sterker, aantrekkelijker en ook onmenselijker. Na enkele minuten kwam Zaron bij een doodlopende gang en aarzelend keek hij in het rond, alsof hij bang was iets te zien dat beter in de duisternis was gebleven.
Zaron vermande zich en riep met zijn krachtige stem "Wie wilt mij spreken, toon jezelf".
Zaron draaide zich bruusk om en zette net een eerste stap toen enkele duistere figuren de gang versperden.

Ken nam zijn uitrusting, stak die in een zak gemaakt van Banthahuid en stapte dan kordaat uit de kajuit. Hij was klaar om te doen wat moest gedaan worden.

Zaron was in het nauw gedreven door wezens die veel weg hadden van vissen, met blauwe schubben over hun lichamen en vlijmscherpe klauwen.
"Oh nee, mij krijg je niet zomaar" het wapen van de ervaren piloten vuurden enkele schoten af en zijn aanvallers werden meermaals geraakt.
De schoten lieten vreselijke brandwonden achter op de dodelijk getroffen wezens en de energieontladingen zorgden voor een geur van ozon in de lucht. Zaron stapte over de lijken van de wezens en wreef eens over zijn baard. Net toen hij wou terugkeren sprong er iets naar hem vanuit de schaduw. Zaron wou nog zijn wapen trekken, maar hij was te laat en het kleine demonische wezen had hem vast en met een klauwbeweging was zijn keel opengescheurd. Het kleine duiveltje at wat van het lijk van zijn dappere slachtoffer en waggelde dan voldaan de duisternis weer in.

Buiten het schip: richting labyrinth

Ken kwam met wapen schietend uit het wrak gelopen, zijn wapen zaaide dood en verderf onder de verschillende soorten 'wezens' .
De demonische strijdkrachten werden gesteund door verschillende soldaten en burgers van de Keizerlijke basis die op de planeet ooit aanwezig was.
De jongen baande zich een weg naar een speeder die temidden van het strijdgewoel stond. "Ik activeer best het signaal, want anders zal er geen Wedge Antilles of Rebel meer in leven zijn om te ondervragen" Ken drukte op zijn communicator en het kleine voorwerp begon het noodlottige signaal uit te zenden naar de Keizerlijke Stardestroyer die zich verschuilde achter Monsterwereld's maan.

Wedge, Jano en D3-4V waren de enige Rebellen die de slachting hadden overleefd en het voertuig hadden kunnen bereiken. Ken sprong achterin de speeder naast de kleine glimmende astromechdroid genaamd D3-4V.
Jano drukte het stuur naar achteren en het verouderde toestel zette zich hortend en stotend in beweging

Terwijl het voetuig zich van het slagveld verwijderde woedde de slachting voort. Een grote kolos genaamd worm kraakte de kansloze Rebellen in twee alsof het tandenstokers waren, hij infecteerde ze en vormde ze op een snel tempo om tot levende doden, als een wervelwind baande hij zich een weg doorheen het slagveld. Enkele demonen die de controle kwijt waren en in hem een vijand zagen vielen aan, om snel daarna verpletterd te worden door enkele mokerslagen van Worm's staart en kolosale armen.
Wanneer alle Rebellen op het slagveld omgekomen waren of veranderd, begonnen de wezens zowel de Rebellen als ook hun eigen soortgenoten op te peuzelen op de meest onsmakelijke wijzen. Worm keerde zich om en zag nog net de speeder verdwijnen in de verte. Worm's droiddodende slijmlaagje dat zijn huid bedekte ging van een groene naar een rode kleur. Het kolossale wezen had een implantaat in zijn hoofd dat plotseling een piepend geluid gaf, het wezen knikte met zijn hoofd en ging de speeder achterna gevolgd door een meute wezens die wisten dat waar Worm ging, ze voedsel en wraak zouden vinden.

Bij het labyrinth: hier zal het beginnen

De rode speeder stopte puffend voor een groot gebouw, dat recent was vergroot en verbouwd, in de verte kon men de ruine zien van de Keizerlijke basis.
Wedge sprong uit het toestel en stapte richting de grote poort van het gebouw. Achter wedge kwamen Jano en Ken aangelopen, D3-4V maakte een verontwaardigde fluit en pieptoon omdat ze niet op hem hadden gewacht. Jano las de inscriptie die gegraveerd was op de reusachtige poort "TOEGANG VERBODEN, WIE DIT KEIZERLIJK LABO BETREED ZAL ONMIDDELLIJK NEERGESCHOTEN WORDEN", Jano merkte toen op dat er onlangs een deel was toegevoegd, "WELKOM IN HET LABYRINTH WIE DIT DOMEIN BETREEDT ZAL EEN VERSCHRIKKELIJKE DOOD TE WACHTEN STAAN" jano keek wat lager en zag toen nog een inscriptie "AANBID MIJ DANTE, GOD DER GODEN, IK BEN DE GROOTSTE" verder werd het schrift onduidelijk. Niemand had gemerkt dat Ken wit rond de neus werd Onmogenlijk ik was erbij toeDarth Vader het logboek opende van die geleerde, Dante is dood, hij had geen schijn van kans, hoe??? Ken zijn gedachten werden verstoord door Wedge Antilles die de deur opende, het gigantische geval viel gewoonweg uit zijn hengels en kwam met een zware plof in aanraking met de vloer. "Komaan jongens, laten we binnen gaan" Wedge maakte aanstalten om het gebouw te betreden toen Jano hem bij de arm nam "Is dat wel wijs, anders dan alle andere gebouwen op deze kloteplaneet lijkt dit gebouw nog bewoond en zelfs gedeeltelijk onderhouden, het is misschien toch wat te gevaarlijk om naar binnen te gaan".
"Nou, vast niet zo gevaarlijk als een bende monsters die ons willen opvreten, omdat ze ons de schuld geven om wat hier gebeurd is" Commandant Antilles' gehandschoende hand wees in de verte waar een groepje stippen steeds groter werden. "Okee, dat was overtuigend, laten we dan maar binnengaan" de glimlach die even verscheen, verdween net zo snel van Jano's gezicht als hij gekomen was toen een luid gebrul in de verte weerklonk. De twee piloten traden het domein binnen gevolgd door de astromechdroid D3-4V. Ken volgde ook na eerst een klein apparaatje buiten achter te hebben gelaten "alles gaat zoals Heer Vader het heeft gepland".
De vier figuren waren het labyrinth binnengegaan, Worm en zijn gevolg deden niet lang daarna hetzelfde.

Darth Vaders stardestroyer "de IJzeren Vuist": Darth Vader komt eraan

Op de brug van de Stardestroyer keek Darth Vader, de laatste duistere Jedi en Sith Heer naar de duistere oneindigheid van de ruimte. Darth Vader kon veel, hij was de beste jagerpiloot in het universum, een onverslaanbare krijger die door middel van de kracht voorwerpen kon laten bewegen, of zelf de nek van een vijand breken door een simpele gedachte met de Kracht te sturen, maar één ding kon hij niet wachten.
En op dit ogenblik moest hij wachten, heel lang wachten.
Een jonge officier kwam aangelopen, zoals gewoonlijk werd de jongste officier erop uit gestuurd om hem nieuws te brengen, want deze wisten meestal niet dat als er iets mislukte, Darth Vader persoonlijk de schuldige zou straffen, dodelijk zou straffen. "Heer Vader, de spion heeft het afgesproken signaal uitgezonden" de jonge luitenant gaf een datapad aan de duistere Jedi en bleef toen in militaire houding staan.
Darth Vader sloeg zijn cape open zodat zijn zwarte borstharnas zichtbaar werd. "Breng mijn shuttle in gereedheid, onze vijanden hebben zich in een gebouw verborgen en ik zal ze persoonlijk gevangennemen".
"Ja heer, ik zal ervoor zorgen" de luitenant liep met vaste tred weg.
Het zal me goed doen om mijn lichtzwaard en mijn krachten nog eens op de proef te zetten.
Nog geen half uur later vertrokennen twee shuttles van de Lambada klasse met aan boord de duistere Sith Heer en zijn escorte Stormtroopers uit de IJzeren Vuist naar de planeet.

Maar in de diepten van het labyrinth keek een man hoe zijn gasten door zijn domein zwierven. Zijn dienaar worm zat achter de Rebellen aan en binnenkort zou Darth Vader in eigen persoon, onbewust deelnemen aan zijn kleine spelletje, jaja wat was hij toch een genie. Laat het experiment beginnen!!!!!!
WORDT VERVOLGD